ජපන්නුන්ට ඉංග්‍රීසි ඉගැන්නීම - තුන්වන කොටස "වෙනස් කෙනෙකු වීමේ ශාපය"

අද මම කථා කරන්න යන්නේ මේ පාසලේදී මට හමුවුන සුවිශේෂී කෙනෙක් ගැන. මේ පාසලේදී මට හමුවනවා අවුරුදු තුනේ සිට සියය දක්වා නොයෙකුත් තරාතිරම් වල නොයෙකුත් දෙනා. ඒ අතරින් මම මුලින්ම ලියන්නේ මට හමුවුන සුවිශේෂී කුඩා දරුවෙක් ගැන. මේ පාසලේ මම උගන්නන්න බයම අය තමයි returnees කියන්නේ. මෙහෙම හදුන්වන්නේ ඇමෙරිකාව, එංගලන්තය හෝ ඔස්ට්‍රේලියාව වැනි රටවල අවුරුදු 5කට වඩා ජිවත් වී නැවත ජපානයට එන කුඩා දරුවන්. මෙසේ නැවත පැමිණෙන දරුවන් ඔවුන්ගේ දෙමාපියන්ට වඩා භාෂාව මැනවින් හසුරනවා. ඔවුන්ගේ උච්චාරණය සහජයෙන්ම ඉංග්‍රීසි කථාකරන අයෙකුට බෙහෙවින්ම සමානයි. ඒකත් අපුරු දෙයක්. පුංචි දරුවන් හරියට හිස් බඳුන් වගේ ඔවුන්ට ලේසියෙන් දේවල් ග්‍රහණය කරගන්න පුළුවන්. නමුත් වයසෙන් වැඩිවෙන්න වැඩිවෙන්න වැඩකට නැති දේවල් පුරවපු බඳුන් වගේ ලොකු වෙන්න වෙන්න අපිට දේවල් ග්‍රහණය කර ගැනීමේ හැකියාව නැතිවෙලා යනවා. ඉතින් මේ දරුවන්ට අලුතින් උගන්වන්න දේවල් තියෙන්නේ බොහොම ටිකයි. ඒනිසා ඔවුන්ට උගන්නන එක ලේසි නැහැ. ඔවුන්ගේ දෙමාපියන් අපේ පාසලට ඔවුන් එවන්නේ ඉංග්‍රීසි ඉගැන්වීමටත් වඩා ඒ දරුවන්ගේ භාෂා දැනුම මොටවෙලා යන එකෙන් වළක්වන්නයි.

අද අපේ කථා නායකයාත් හවායි වල අවුරුදු 8ක් ජිවත් වෙලා ජපානයට ආපු කෙනෙක්. වයස අවුරුදු 10ක බෝලයක් වගේ පොඩි පුතෙක්. හැමදාම තමන්ගේ නැගණියත් එක්ක මේ පාසලට එනවා. නංගිගේ ලෙසන් බූත් එකට ගිහින් නංගිට කොලොප්පන් කරලා මගේ බූත් එකේ වාඩි වෙනකොට මුල විනාඩි 5ත් ගත වෙලා ඉවරයි.  දවසේ පාඩම ඉවර කරන්න මෙයාට විනාඩි 5ක් වත් යන්නේ නැහැ. ඊට පස්සේ වෙන්නේ එයත් එක්ක එයා කැමති දෙයක් ගැන කථා කිරීමයි. එදා දවසේ එයා කථා කලේ එයාගේ යාළුවෙක්ගේ බ්ලොග් එකක් ගැනයි. ඒ බ්ලොග් එකේ ලියන්නේ ඇමෙරිකාවේ සිට ජපානයට පැමිණෙන කුඩා දරුවන් මුහුණ පාන ගැටළු ගැනයි.

ජපානයේ පාසල්, විශ්ව විද්‍යාල වල වගේම ආයතන වල තිබෙන විශාල ගැටළුවක් තමයි කොන්කිරීම "bullying". මේ කොන්කිරීම් වලට ලක්වෙන්නේ එම පිරිසේ සිටින වෙනස් අයයි. ජපානයේදී ආයතන වලදී ජෙය්ෂ්ටත්වයට සියළුම දෙනා ගරු කල යුතුයි. සමහර වෙලාවලදී ජ්‍යෙෂ්ටයා කියන දෙය වැරදි වුවත් සාමාන්‍යයෙන් අනිත් අය එය අභියෝගයට ලක් කරන්නේ නැහැ. ඒනිසාම බොහෝදෙනා ආතතියට ලක්වන අවස්ථා එමටයි. මේ අතරතුර කෙනෙක් තමන්ගේ අදහස එළිපිට කියන්නට ගියෝතින් ඒ කෙනා බොහෝවිට කොන් කිරීම් වලට ලක් වෙනවා. මේ තත්වය පිටරට සිට පැමිණෙන බොහෝ දෙනෙකුට තිබෙන ප්‍රශ්නයක්. ඒ වගේම කවුරුන් හෝ පෙනුමෙන් හෝ ක්‍රියා කලාපයෙන් පිරිසට වඩා වෙනස් වුවිටද එම අය මෙසේ කොන් වීමට ලක්වෙනවා. මේ තත්වය බොහොම බරපතලයි. මෙනිසාම බොහෝ දෙනා සියදිවි හානි කරගන්නවා. සෑම විනාඩි විස්සකටම  වරක් ජපානයේ එක්කෙනෙක් සියදිවි හානි කරගන්නවා. බොහෝ දෙනාට මෙසේ කිරීමට හේතුවන්නේ මුල්‍යමය ගැටළු නොවෙයි. මානසික ගැටළුයි.  ඒනිසාම බොහෝ විදේශීකයන් තමන්ගේ දරුවා පාසල් යන වියට පත් වෙනවිට ජපානය අත්හැර යනවා. තමන්ගේ යාළුවාගේ ගැටළු ගැන කථා කරමින් සිටි ඒ දරුවා එක්වරම මාතෘකාව වෙනස්කලා.

ළමයා: එයාට විතරක් නෙමෙයි මටත් හරියට කරදර අළුත් ස්කොලේ
මම : ඒ මොනවද
ළමයා: මට හොඳට ජපන් කථා කරන්න බෑනෙ. ඒවගේම මට ඉංග්‍රීසි පුළුවන් නිසා ස්කොලේ ළමයි මම වෙනස් කියල කොන් කරනවා. තව මම කොන්වේවී හිටපු එක්කෙනෙක්ව බේරන්න ගියානේ. ඊට පස්සේ ඒගොල්ලන්ගේ ඉලක්කය වුනේ මාවයි.
ඔයා දන්නවද ඒගොල්ලෝ සමහර වෙලාවට රංචු ගැහිලා මම යන එනකොට එක එක ඒවා කිව්වා. මට ඒවා හරියට තේරුනේ නැහැ. ඒත් මම පස්සේ ඒවායේ තේරුම බැලුවම ඒගොල්ලෝ කියල තියෙන්නේ, "උඹ ජපනෙක් නෙමෙයි. උඹ වගේ අය මෙහෙට ගැලපෙන්නේ නැහැ. ආපහු පලයන් ඇමරිකාවට. නැත්නම් මැරියන්"
මම :  ඉතින් ඔයා කිවුවේ නැද්ද ගුරුවරයෙකුට හරි අම්මලට හරි
ළමයා: හපෝ ඒක කරන්න බෑ. ගුරුවරු දන්නවා. ඒගොල්ලෝ මැදිහත් වෙන්න ගියොත් ඒගොල්ලන්වත් කොන් වෙනවා. අම්මට කියන්න බෑ එයා පොඩි කාලේ එයාටත් මෙහෙම වෙලා තියනවා. මේක දැනගත්තොත් එයා හරියට දුක්වෙයි. (මේ පොඩි එකා කතා කරන්නේ හරියට අවුරුදු 30ක 40ක මිනිහෙක් වගේ)
මම : ඉතින් ඔයා මොකද කලේ
ළමයා: මම ඔයාට රහසක් කියන්නද? හැබැයි කා එක්කවත් කියන්න බෑ හරිද?
මම: හා කියන්න
ළමයා: මම ගිය මාසේ ඉන්ටෙර්නෙට් එකෙන් පිහි ඇනවුම් කරන්න හැදුව. මට ඕන උනේ හොඳ කැපෙන පිහියක් ගන්න අරන් ගිහින් ඒගොල්ලෝ ඉස්සරහම මට ඇනගන්න. මම ඉන්ටෙනෙට් එක පුරාම හෙවුවා පිස්සුවෙන් වගේ. ඒත් මට ඒක ගැන හිතලම හිතුනා මේ පිස්සෝ ටිකක් නිසා මම මොකටද මටම නරකක් කරගන්නේ කියල. ඊට පස්සේ මම එක අත ඇරියා. දැන් මම ඒගොල්ලෝ කියන කිසි දෙයක් ගණන් ගන්නේ නෑ ඇහෙන්නේ නෑ වගේ ඉන්නවා.

මේක කියපු ගමන් මට දැනුනේ ලොකු කම්පනයක්. මට ඒ පොඩි එකාව තුරුළු කරන් අඬන්න හිතුනා. ඒත් එහෙම කරන්න බෑ. මේ ළමයින්ගේ ඔළුව අතගාන්නවත් අපිට තහනම්. ඒක "sexual harassment" වලටයි අයිති වන්නේ. නමුත් මම ඔහුව ගොඩක් ප්‍රශංසා කලා මම පුළුවන් තරම් ඔහුගේ හිත හැදුවා. එත් මට බය හිතුනා. මේ දරුවට ඕන වුනේ මට කියල කාට හරි දන්වන්නද කියල මට හිතුනා. ඒනිසාම මම මගේ මැනේජර් ට මේක දැන්නුවා මොකද මේ ළමයා ඔහුට යම්කිසි අනතුරක් කර ගත්තොත් එය මටම  සමාව දී ගන්න බැරි වේවි කියා. ඒ සිදුවීම මේ පාසලේදී මම ලබපු අමතක නොවෙන අත් දැකීමක්. ඒවගේම වෙනස් අයට ඒ විදියට සලකන මේ සමාජය ගැන මට ඇති වුනේ ලොකු කල කිරීමක්. ඒ නිසාම මම මටම පොරොන්දු වුනා phD එක අරගෙන වැඩිකල් නොගිහින්ම මේ රටෙන් යන්නම යනවා කියා.






Tweet

ජපන්නුන්ට ඉංග්‍රීසි ඉගැන්නීම-දෙවන කොටස (ගුරු පුහුණුව)

මෙම ඉංග්‍රීසි පාසලේ උගන්නන එන්නේ අමුතුම පසුබිම් වලින් පැමිණෙන අයයි. ඉංග්‍රීසි කථාකරන රට වලින් පැමිණි සරණාගතයෝ, විශ්ව විද්‍යාලයට පෙර (gap year) ලෝකය වටේ ඇවිදින්නෝ, කුඩාකාලයේ සිට ජපානයට එන්න සිහින මැවූ අය, ජපන්නු සමඟ විවාහ වුනු විදේශිකයෝ අතර මම වගේ ඔය මොන ගොඩකටවත් අයිති නැති යාන්ත්‍රික ඉන්ජිනේරුවොත් ඉන්නවා. ඉතින් මේ හැමෝම පාසලේ වැඩපිළිවෙලට පුරුදු කරවන්න අනිවාර්ය දින 3ක පුහුණුවීමේ වැඩ සටහනක් පැවැත්වෙනවා.මෙම පාසල අරමුණු කරන්නේ ඉංග්‍රීසි භාෂාව කථා කිරීමට පුහුණු කිරීමයි.


මෙම පුහුණුවේ විශේෂ අංගයක් වුනේ ජපන් භාෂාවෙන් කතා කරන අයෙකුට ඉංග්‍රීසි භාෂාව ඉගෙන ගැනීමේදී ඇතිවන ගැටුලු ගැන මෙන්ම පාසලේ විෂය දාරාව පිළිබදව අපව දැනුවත් කිරීමයි. මෙහි විෂය දාරාව පාසලේ LAN(ජාලයේ) තිබෙන නිසා අපට වෙනම පාඩම් වලට සුදානම් වීමට අවෂ්‍ය වන්නේ නැහැ. මිනිත්තු 40ක පාඩමක් ඉතාමත්ම ඵලදායි ලෙසට සිදුකරන අකාරය පිළිබඳව එහිදී අපව දැනුවත් වුනා. එහි විස්තර එතරම් සිත්ගන්නා සුළු නොවන නිසා මම ඒ සම්බන්දයෙන් සඳහන් කරන්නේ නැහැ.


මාත් සමඟ පුහුණුවට පැමිණි විදේශිකයන් විවිධාකාරයි. එක් ඇමෙරිකන් ජාතිකයෙක් ජපානයට පැමිණ තිබෙන්නේ ඔහුගේ වෝල් ස්ට්‍රීට් රැකියාව අතහැර දමා අධ්‍යාත්මික දියුණුවක් පතාගෙනයි. ඔහු විශ්වාශ කරනවා ජපානයේ තිබෙන සිද්දස්ඨාන යාකරන චාරිකාවක් යෑමෙන්, අපේ විදිහට කියනවා නම් වන්දනා ගමනකින් එය ලබාගත හැකිබව. සමහරුන්ට ජිවිතයේ යම් අවස්ථාවකදී එහි නිසරු බව දැනෙන්නට ගන්නවා. ඒ සම්බන්ධයෙන් නොයෙකුත් දෙනා ගන්නා ක්‍රියා මාර්ගත් විවිධයි. නමුත් අදෘෂ්‍ය, වක්‍ර ඇමෙරිකානු අධිපත්‍යය හමුවේ ශ්‍රී ලාංකික අපටත් වඩා අක්මුල් සිඳගෙන ඇති ජපන් සමාජයෙන් අධ්‍යාත්මික දියුණුවක් සෙවීම ප්‍රයෝගික යැයි මා පෞද්ගලිකව විශ්වාස කරන්නේ නැහැ.


මේ දින තුන අවසානයේ මාව එක් පාසලකට අනුයුක්ත කළා ඒ පිලිබඳ විස්තර පසුවට.



Photo credit: http://www.funofart.com/wp-content/uploads/2013/09/bamboo-forest-at-arashiyama-park-968x774.jpg

Tweet

ජපන්නුන්ට ඉංග්‍රීසි ඉගැන්නීම- ප්‍රස්තාවනාව

ටික කලක ඉදන් මම ජීවත් වෙන්නේ ජපානයේ. හැබැයි මෙහෙ එන්න තුන් හිතකවත් කිසිම අදහසක් වත් ආසාවක් වත් තිබුනේ නැහැ. ගෙදර උන්නැහැට phd කරන්න ශිෂ්‍යත්වේ හම්බ වුනේ ජපානෙට. එපාර මාත් ලංකාවේ මගේ රස්සාවට තිත තියල ආවේ phd එකක් කරන්න හිතාගෙන. හැබැයි මෙහෙ ආවට පස්සේ එහෙම එකක් හදාගන්න ලේසි නැහැ, ජපන් බැරුව.අවුරුද්දක් විතර සෑහෙන මහන්සි වෙන්න වුනා සරසවියකට ඇතුල් වෙන්න. නමුත් ඒ අවුරුද්දෙ මම සැහෙන දේවල් කලා. එයින් එකක් වුනේ මෙහෙ ඉංග්‍රීසි පාසලක ඉංග්‍රීසි ඉගැන්නීම.

ජපානේ මොන රස්සාවට ගන්නත් සම්මුක පරීක්ෂණ බොහෝ ගණනක් තියෙනවා. මගේ මේ අඩ කාල (part-time) රස්සාවටත් මට විභාග හා සම්මුක පරීක්ෂණ 6ක් තිබ්බ (ඔව්, ජප්පොන්ට පිස්සු ). මගේ toefl score එක හා ඉස්කෝලේ යන කාලේ ඉඳන් ෆිල්ම් බලල හදා ගත්ත accent එක නිසා යන්තම් මට රස්සාව හම්බ වුනා. ඒක ලොකු පාසැලක්. ඔවුන්ට ජපානේ පුරා පාසැල් 100ක් විතර තියෙනවා. උගන්නන බොහෝ දෙනා ඇමෙරිකානු බ්‍රිතාන්‍ය හෝ ඕස්ට්‍රේලියානු ජාතිකයෝ.

මේ පාසල අමුතු පාසලක්. එක පාසලක ඉන්නේ ගුරුවරු 15ක් විතර. අපේ පන්ති ඔක්කොම තනි පන්ති (one to one). එක පාඩමක් විනාඩි 45යි. උදේ 10 සිට රාත්‍රී 10 තෙක් විනාඩි 45න් 45ට බෙල් එක වදිනවා පාඩම් මාරු වෙනකොට. අපිට මාසේ එන්න පුළුවන් වෙලාවල් ඊට ඉස්සෙල්ල මාසේ අන්තර්ජාලය හරහා අපේ කාල සටහනේ ලකුණු කරන්න ඕන. ඉගෙන ගන්න එන අය අන්තර්ජාලය ඔස්සේ අපේ කාලසටහන book කරනවා. ගුරුවරු හැමෝටම පොඩි cubicle එකක් තියෙනවා. තමන්ගේ පාඩම තියෙන වෙලාව ආවම ශිෂ්‍යයා අදාල cubicle එකට එනවා. මේ පාසැලට ඉගෙන ගන්න එනවා අවුරුදු 3 සිට 100 දක්වා සියලුම දෙනා.

හැබැයි මේ පාසැල විවෘත ජපානයේත් ඉහල පාන්තිකයන්ට පමණයි. මොකද මේ විනාඩි 40යේ පන්තියට එක් අයෙක් ගෙවනවා ලංකාවේ රුපියල් වලින් නම් රුපියල් 10,000ක් පමණ(ඔව්, ආයිත් කියන්න ඕන. ජප්පොන්ට පිස්සු) ඒවුනාට ගුරුවරුන්ට ලැබෙන්නේ ඒ ගනනින් 4න් 1ක් පමණයි. ඒවගේම අපි කරන හැම පාඩමකටම ශිෂ්‍යයා ගුරුවරයාට ලකුණු දෙනවා උපරිමය 5ක්. ලකුණු 5න් 3ට අඩු වුනොත් ළමයාට නැවත මුදල් දෙනවා. ඒවාට කියන්නේ negative lessons කියල. මාසයකට මේ වගේ negative lessons 2ක් ලැබුනොත් ගුරුවරයාගේ කොන්ත්‍රාත්තුව දිගු කරන්නේ නැහැ. ඔන්න ඔය කරුණු නිසා මෙහි ඉගැන්වීම පහසු කාර්යයක් නොවෙයි.

මුල් කාලයේ නම් මෙහි ඉගැන්වීම හිතට හරිම පිඩාවක්. නමුත් දැන් මගේ phd එකට ඉගෙන ගන්න අතරතුරේදීත් මම යනවා එහි හේතු කීපයක් නිසා. මෙහිදී මට හමුවුන මිනිසුන් විවිධාකාරයි. ඔවුන් සමග කථා කිරීමෙන් මම බොහෝ දේවල් ඉගෙන ගන්නවා ජපානය මෙන්ම ලෝකය ගැන. මේ වනවිට මම උගන්වා තිබෙනවා ජපන් නළු නිළියන්ට,ගායක ගායිකාවන්ට, අධිනීතිඥයන්ට, සිනමා අධ්‍යක්ෂකවරුන්ට, CEOලාට මහාචාර්යවරුන්ට, ආච්චිලා සීයලා ඇතුළු කුඩා දරුවන්ට. ඒවගේම ජපානයේදී ඉංග්‍රීසි කතාකිරීමට ලැබෙන අවස්ථා හරි අඩුයි. ඒනිසා මෙසේ ඉගැන්වීම මගේ ඉංග්‍රීසි භාෂා දැනුම මොට නොවී තබා ගැනීමටත් උදවු වෙනවා. ඒවගේම මගේ ආර්ථිකයටත් මෙය ඉතාමත්ම හිතකරයි.

මේ වෙනවිට මම පාඩම් 3000කට අධික ප්‍රමාණයක් උගන්නා තිබෙනවා. ඉන් 3ක් පමණයි negative lessons වුවේ. ඉතින් මේ පාඩම් වලින් මට හමුවූ විශේෂ පුද්ගලයින් ගැන මම නොවරදවාම ළඟදීම ලියන්නම්.

මේ පාසැල ගැන විකියේ විස්තරය

http://en.wikipedia.org/wiki/Gaba_Corporation Tweet